کربلایی اسماعیل خانعلی زاده دیورودی

بیوگرافی وزندگی نامه

انا‌ لله و انا الیه راجعون
به پیری می‌رسد خار بیابان ولی گل چون جوان گردد بمیرد
مرداد ماه ۱۳۵۹ آغاز درخشش بزرگمردی است که دوران رشد خود را در دامان مادربزرگ خود که از همان ابتدا علاقه‌ای زیاد به ایشان داشت گذراند
. دوران نوجوانی را در کنار تحصیل به شغل کشاورزی که در آن مهارت ویژه و علاقه‌مند بود مشغول گردید. علاقهٔ خاص او به صنایع چوب سبب گردید که در این رشته نیز مانند دیگر امور تبحر پیدا کند به طوری که چندین بار به عنوان یکی از نیروهای ماهر شرکت چوب کارِ گرگان مورد تشویق و تمجید قرار گرفت
. به واسطهٔ اندام تنومندش در دوران سربازی در منطقهٔ عجب‌شیر سومار به عنوان دژبان برگزیده شد، بین دوستان به خوشرویی و خوشخویی مشهور بود و همچنین خطی خوش و خوانا داشت
. مهربانی‌اش بخصوص به همسر، فرزندان، و اقوام و آشنایان زبانزد خاص و عام بود. از دیگر خصوصیات این بزرگمرد مردم‌داری، شرکت فعال در کارهای عام‌المنفعه ساخت مسجد، شرکت فعال در هیأت امنای مسجد محل و شوخ طبعی و گشاده رویی را می‌توان نام برد
. در شغل زنبورداری نیز مهارت ویژه‌ای داشت و انگار زنبورهایش سخاوت را از او آموخته‌اند. جاده‌های اشکورات گواه خوبی بر حمایت ایشان با نیسانش از افراد بی بضاعت و ایاب و ذهاب افراد سالخورده و ناتوان می‌باشد. خدایش‌ بیامرزاد و با اولیای دین محشور گرداند
. نام نیکو گر بماند ز آدمی به کزو ماند سرای زرنگار
آمین یار رب العالمین